“ลุงๆ มาแต่งงานกันไหม...สินสอดไม่ต้อง
งานแต่งไม่จำเป็น ขอแค่ทะเบียนสมรสใบเดียวพอ”
เหตุผลร้อยแปดถูกนวินดาหยิบยกขึ้นมาหว่านล้อมเขตพนา
แต่ลุงหมีกลับคิดว่าหล่อนป่วนแถมยังไล่ไปเล่นไกลๆ เสียอย่างนั้น
ก็ในเมื่อขอดีๆ แล้วเล่นตัว เด็กแสบจึงต้องงัดไม้เด็ดมาจัดการ
เพราะงานนี้อย่างไรก็ต้อง ‘บีบ’ ให้ยอมเซย์เยสเท่านั้น
แต่พอเหยื่อยอมกระโดดลงหลุมที่หล่อนขุดไว้ง่ายๆ แถมยังลากหล่อนลงมาด้วยแบบนี้
เห็นทีเขาคงรู้ทันแผนบีบน้ำตาและมารยาฉบับนางร้ายยุคสี่จีของหล่อนแน่แล้ว
พุทโธ่เอ๋ย...อุตส่าห์วางแผน ‘จับหมี’ ไฉนเลยกลับถูกหมีตะปบเสียเอง
ทั้งยังรู้สึกเหมือนผึ้งตัวน้อยๆ อย่างหล่อนจะดิ้นไม่หลุดจากอุ้งมือหมีเสียด้วย!
ความรู้สึกหลังอ่าน
อ่านคำโปรยปกหลังของเรื่องนี้ ตอนแรกคิดว่าเป็นแนวโคแก่กับหญ้าอ่อนตามแนวทั่วๆ ไป แต่หลังอ่านจบ พบว่าเป็นนิยาย feel good อีกเรื่องนึงที่ประทับใจมากๆ ค่ะ ไม่มีฉากเลิฟซีนติดเรท แต่สามารถทำให้รู้สึกฟิน จิกหมอนได้เป็นระยะๆ ตลอดเรื่อง
ชอบการวางบุคลิกตัวละครทั้งนางเอกและพระเอกที่ไม่กินหญ้าค่ะ ฉลาดทันเล่ห์กลของตัวร้าย ทำให้ไม่รู้สึกหงุดหงิดค่ะ “นวินดา” หรือ น้ำผึ้ง นางเอกของเรื่อง แม้ว่าเธอจะมีปมของครอบครัว เติบโตมาบนพื้นฐานครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์แบบนัก พ่อเสียไปตั้งแต่เธอยังเล็ก แถมแม่ก็หนีไปแต่งงานใหม่ ทิ้งเธออยู่กับคุณย่า แต่เธอก็เติบโตขึ้นมาด้วยความรักของย่า จึงเป็นคนที่ปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมได้ดีมาก แม้ว่าอายุยังน้อย ผ่านประสบการณ์ชีวิตมาเพียง 18 ปี ทำให้การตัดสินใจบางอย่างอาจไม่รอบคอบนัก แต่เป็นคนที่เรียนรู้เร็วจากบทเรียนข้อผิดพลาดที่ผ่านมา ชอบที่นางเป็นคนมีเหตุมีผล และมีความคิดอ่านที่เป็นผู้ใหญ่พอตัว ในขณะเดียวกันก็มีความแก่นเซี้ยว น่ารัก สดใส ตามวัยด้วย มิน่าล่ะโคแก่อย่างพี่หมีจะยั้งใจไว้ไม่อยู่ตกหลุม (รัก) เต็มเปา
ส่วนลุงหมี “เขตพนา” พระเอกของเรา มีดีกรีเป็น ดร. เป็นอาจารย์สอนในมหาวิทยาลัย เป็นคนที่มีความเป็นผู้ใหญ่ มีเหตุมีผล มีความชัดเจนว่ารักมั่นคงในนางเอก ไม่วอกแวก ขรึมเก๊กบ้างแต่ก็แอบโรแมนติคมุ้งมิ้งบางครั้ง นิสัยอย่างนี้ไม่รักได้ไงเนอะ จริงๆ แล้วเขาแอบมองหญ้าอ่อนมานาน แต่ก็มีความอึดมากค่ะ อดทนรอคอยให้ดอกหญ้าน้อยเติบใหญ่เป็นดอกไม้อันงดงามก่อน
หลังจากคุณย่าเสีย น้ำผึ้งสาวน้อยวัยเพียง 18 ปี เพิ่งเรียนจบ ม.6 ก็หวั่นใจว่าจะบริหารงานไร่ของคุณย่าอย่างไร เธอมองไม่เห็นใครจะเหมาะสมไปกว่าพี่หมี เจ้าของไร่ติดกัน ที่เธอเองก็แอบชื่นชมเขามาตั้งแต่เด็ก เธอจึงคิดแผนทั้งยั่วทั้งหลอกล่อสารพัด พี่หมีก็ไม่หวั่นไหว สุดท้ายเธอเลยวางแผนมัดมือชกเพื่อให้พี่หมีตกเป็นของเธอและต้องแต่งงานกับเธอ แต่เธอกลับเปลี่ยนใจในนาทีสุดท้าย แต่ไหนเลยเล่ห์กลของหญ้าอ่อนจะสู้เล่ห์เหลี่ยมของพี่หมีโคแก่ได้ แทนที่จะตกหลุมพรางของน้ำผึ้งที่วางล่อเขา กลับตลบแผนซ้อนกลกินน้ำผึ้งทั้งรังเลย พลิกคดีให้น้องน้ำผึ้งต้องแต่งงานกับเขาอย่างดิ้นไม่หลุด แหม..พอน้องอายุครบ 18 ปุ๊บ จับแต่งงานปั๊บเลยนะ
แม้ว่าจะแต่งงานกันอย่างถูกต้องตามกฎหมาย แต่พี่หมีก็ยังคงอดทนเฝ้าถนอมน้ำผึ้งน้อยไว้โดยไม่มีอะไรเกินเลยกันอยู่นาน เพราะตั้งใจรอให้เธอเรียนจบก่อน ก็อ่ะนะ น้องเพิ่งจบ ม.6 เอง ป๋าเป็นอาจารย์ก็ต้องยอมรอให้น้องจบ ปริญญาตรีก่อนนะ เพื่อสร้างอนาคตของชาติที่มีคุณภาพไง ชีวิตคู่ของอาจารย์กับนักศึกษาสาวน้อยก็ไม่ได้ราบรื่น ต้องเผชิญภัยจากตัวร้าย คือ สามีใหม่และลูกติดสามีใหม่ของแม่ของน้ำผึ้ง แต่ในที่สุดทั้งสองก็ใช้สติและความรักฟันฝ่าเอาชนะอุปสรรคต่างๆ มาได้
ใครเป็นสายนิยาย feel good ต้องอ่านเลย แนะนำค่ะ แต่ถ้าใครไม่ใช่สายนี้ ลองมาอ่านเถอะค่ะ แล้วจะรู้สึกดีจริงๆ แม้เป็นเรื่องโคแก่หญ้าอ่อน แต่ไม่ใช่สายหื่น เป็นเรื่องที่อบอุ่น น่ารัก อ่านแล้วสบายใจ คลายเครียดค่ะ แม้ว่าจะหยิบเรื่องนี้มาอ่านก่อนเรื่อง “แต้มรัก” ที่เป็นเรื่องก่อนหน้าเรื่องนี้ ก็ไม่เสียอรรถรส สามารถอ่านเข้าใจได้ ชอบการตั้งชื่อเรื่อง “เพ(รา)าะรัก” กิ๊บเก๋ และตรงกับเนื้อหาสุดๆ อ่าน เพ(รา)าะรักจบแล้ว ทำให้อยากหยิบเรื่องแต้มรักมาอ่านต่อเลยค่ะ
ผู้ผลิตและผู้จัดจำหน่ายหนังสือคุณภาพ
